SON BEKARLIK GÜNLERİM ? :( :-)

son bekarlık günlerimde bi hüzün çöktü içime biyandan mutluluk bi yandan ailemden bi nebzede olsa ayrılık 5 yıl üniversite hayatımı çanakkalede geçirdiğim zaman bile böle bi hüzün olmamıştı içimde... kaldıki 3 ayda bir gördüğüm ailem saatlik buluşmalar şimdi ise çokta uzaga değil 2 sokak öteye taşınıyorum ama yinede baba ocağı bi başka ekmek elden su gölden babandır annendir ablandır senin her haline katlanır kavga eder 2 dakika sonra hiçbişi olmaz atsan atılmaz satsan satılmaz noktasıdır bu :) ama karı koca farklı dünyalar farklı hassasiyetler anlayışlar vesaire insanlar nasıl görücü usulu evlenirler aklım almıyor çok şükürki sevdiğim istediğim insanla evlenmek nasip oluyor ilk zamanlar olmasada ilerleyen yıllarda bide gerçek anlamda atsan atılmaz satsan satılmaz modunda birbirimizden vazgeçemeyecek zamanlara geleceğimizi düşünüyorum... insanın annesi ve babası ile şu son evlilik telaşı günlerinde ilgilenememesi çok buruk bi durum onlarla daha fazla vakit geçirmeyi istiyorum daha güzel zamanlarımız olsun istiyorum ama vakitte yetmiyor bi türlü aynı evin içinde onları özlüyorum .gözlerimin içine bakarak gözlerinin dolu oldugunu görüyorum hasta anneciğimin içindeki kopan fırtınaları kimseye dile getiremeyişini babacıgımın ablalarımın yanında olamasada benim bebekliğim itibari ile gözbebeği oldugumun onun için ne denli zor oldugunun bilinişi yazarken bile gözleirmi dolu dolu kılıyor .Dayıcıgım annaneciğim hepsi ...Ablalarımın herzaman yanımda olduklarını biliyorum onlarında en ufakları olmak hatta ellerinde büyümek küçükken oyuncaklarıymış gibi muamele gördüğümü bilmek ve şimdi ellerinden alındıgını düşünmeleri benim için endişelenmeleri hepsi çok duygu yüklü düşündükçe aileden uçup gitmek bi garip ama herkes böyle olmadımı herkes kendi yuvasını kurmadımı ilerde aynı anne baba duygusunu bende hissetmeyecekmiyim hepsi bambaşka hayata dair yaşanılası duygular şuan gençlikten aileden ayrılmayı yaşıyorum ama şanslıyım bunu hissediyorum :)